Het Van Eesteren Museum draait voor een groot deel op een vaste groep enthousiaste en kundige vrijwilligers. Museumgidsen, gastvrouwen/-heren, wandelgidsen, woninggidsen en educatiegidsen, maar ook mensen die bijvoorbeeld de techniek bij lezingen verzorgen, klusjes in en rond het museum verrichten of meedenken over het programma. Samen met – en dankzij – hen kunnen wij onze uiteenlopende activiteiten programmeren, organiseren en realiseren. En kunnen wij bezoekers en (school)kinderen blijven vertellen over de bijzondere waarde van de Amsterdamse Tuinsteden.

Museumgids, wandelgids en (veel) meer
Neem een kijkje achter de schermen en ontmoet twee van onze vrijwilligers: Tineke Stricker (museumgids/gastvrouw en lid van de Programmaraad) en Karin Ruisch (wandelgids). Zij zetten zich al vanaf het eerste uur in als vrijwilliger en vertellen over hun uiteenlopende werkzaamheden voor het museum, nu en in het verleden. Waarom vinden zij het leuk om vrijwilliger bij het Van Eesteren Museum te zijn? Lees verder en ontdek waarom het misschien ook iets is voor u.

 

Welk vrijwilligerswerk doen jullie voor het Van Eesteren Museum?
Tineke Stricker: ‘Bij aanvang in 2010 was ik alleen museumgids, maar inmiddels ben ik ook gids van de audiotour in de museumwoning en ben ik inzetbaar bij diverse andere activiteiten, zoals de boekingen.’
Karin Ruisch: ‘Ik ben wandelgids en geef de rondleiding door Slotermeer. Daarnaast ben ik wandelgids van drie zogenoemde specials, die ik ook heb helpen maken. Waaronder de rondleiding door Geuzenveld en de Kolenkitbuurt en, in samenwerking met medewandelgids Pieter Boekschooten, de rondleiding door Watergraafsmeer.’

Hoeveel tijd per maand besteden jullie eraan?
Tineke Stricker: ‘In de basis ben ik 1x per maand museumgids en 1x per maand gids voor de audiotour wat samen neerkomt op twee dagdelen per maand. Mijn andere activiteiten zijn afhankelijk van de vraag, zoals bij boekingen, maar soms draai ik ook een extra museumdienst als dat nodig is.’
Karin Ruisch: ‘Ik geef meestal één soms twee rondleidingen per maand, dat komt neer op een tot twee dagdelen per maand. Tot aan de verhuizing van het museum naar het Van Eesteren Paviljoen in 2017 gaf ik vaak rondleidingen. Een tijdlang gemiddeld vier keer per maand, dus een dagdeel per week. Na de opening van het paviljoen heb ik een tijdje weinig gewerkt om mijn studie af te ronden. Heel fijn dat die mogelijkheid er was.’

Doen jullie ook extra klussen voor het museum?
Tineke Stricker: ‘Ja, ik maak sinds enige tijd ook deel uit van de Programmaraad die meedenkt over het programma van het museum.’
Karin Ruisch: ‘Ik werk al sinds oktober 2010 als vrijwilliger bij het museum. De eerste twee jaar heb ik ook de pr voor het museum gedaan, als coördinator van een groepje van drie vrijwilligers. Erg leuk. Inmiddels is er een professioneel museum ontstaan wat met zich meebrengt dat er nu duidelijk afgebakende taken zijn. Maar als je dat wilt en je hebt tijd beschikbaar, dan kun je je nog steeds in verschillende taken inzetten.’

Wat maken jullie zoal mee tijdens een ‘dienst’ als vrijwilliger? Wat is een bijzondere herinnering aan zo’n dienst?
Tineke Stricker: ‘Speciale herinnering heb ik aan twee Noorse studenten stedenbouw en aan een groepje Brazilianen die hier kwamen voor de I Amsterdamletters die in de zomer van 2019 een tijd op het plein voor het museum stonden. Zij werden helemaal verliefd op de Sloterplas en de omgeving en wilden weten hoe die was ontstaan. Nou, je snapt; dan vang je mij wel haha.’

Waarom hebben jullie destijds gekozen om vrijwilliger te worden bij het Van Eesteren Museum? Wat was jullie motivatie?
Karin Ruisch: ‘Ik wilde vanwege mijn studie Cultuurwetenschappen graag in een museum werken en kwam in 2010 zo terecht bij het Van Eesteren Museum. Ik genoot ervan deel uit te maken van een team in een beginnend museum en dat te helpen ontwikkelen en zelf weer nieuwe vaardigheden te leren. Verder was er een stimulerende sfeer en een groot gevoel van gezamenlijkheid.’
Tineke Stricker: ‘Toen in 2007 een deel van Slotermeer beschermd stadsgezicht werd, heeft een aantal bewoners zich vervolgens ingezet voor de oprichting van een museum. In dat traject werd ik gevraagd of ik bij stadsdeel Nieuw-West een bewonersinitiatief wilde indienen om voor enige subsidie in aanmerking te komen. En dat is gelukt. Het museum is er gekomen. Aan het eind van het traject werd mij door het museum gevraagd lid te worden van de bewonersadviesgroep. Dat wilde ik wel, want ik ben trots op Nieuw-West. Ik vind het belangrijk dat de geschiedenis van dit stadsdeel goed wordt uitgedragen en bewaard. Een museum kan daarin een goede rol spelen. Ik heb toen besloten dat ik ook vrijwilliger in het museum wilde zijn, omdat ik dan een betere bijdrage kon leveren in de bewonersadviesgroep. Na het opheffen van de bewonersadviesgroep ben ik, namens die groep, lid geworden van de Programmaraad van het museum.’

Zijn jullie verwachtingen uitgekomen?
Tineke Stricker: ‘Zeker. Ik heb er tot nu toe geen spijt van.’
Karin Ruisch: ‘Ik heb er veel mensen leren kennen en heb met hen intussen veel ervaringen gedeeld.’

Waarom vinden jullie dit vrijwilligerswerk leuk? Waarom raden jullie anderen aan dit ook te gaan doen?
Karin Ruisch: ‘Wat onverminderd interessant blijft, zijn de verhalen van bezoekers die deelnemen aan de rondleiding. Verhalen over hoe het was/is in om deze buurt te wonen, of verhalen van mensen die studeren of werken in de architectuur, volkshuisvesting, stedenbouw of openbare ruimte. Aan die verhalen geef ik altijd graag ruimte. Als ik aan het werk ben, zie ik weinig collega’s en dat maakt mijn band met het museum wat los. Maar juist vanwege de mensen die ik er nog steeds ken en onze gedeelde ervaringen blijf ik bij het museum.’
Tineke Stricker: ‘Tijdens mijn diensten als museumgids geniet ik ervan bezoekers voor te lichten; dat levert regelmatig leuke gesprekken op. Bijvoorbeeld omdat mensen herinneringen hebben aan Nieuw-West omdat ze er hebben gewoond. Maar ook de studenten bouwkunde, architectuur en stedenbouw, nationaal en internationaal, die soms op bezoek komen, zorgen zeker voor hele leuke gesprekken, omdat je dan veel kunt vertellen over het stadsdeel. In die gesprekken merk ik bij mijzelf nog steeds hoe trots ik op het stadsdeel ben en hoeveel plezier ik eraan beleef om erover te vertellen en op vragen in te gaan. Toen ik startte als museumgids wilde ik dat vooral om vanuit kennis van de dagelijkse praktijk een rol te kunnen hebben in de bewonersadviesgroep. Het werk als museumgids is echter veel meer dan dat, vooral ook voor mijzelf. Ik geniet ervan en ik leer nog steeds meer over Nieuw-West en hoe anderen het beleefden en beleven.
Ook de Van Eesteren Gesprekken bezoek ik graag, vaak interessante onderwerpen. En ik heb veel leuke contacten met anderen die actief zijn in het museum. Je bent bij het museum echt onderdeel van een geheel. Het is vrijwilligerswerk waaraan ik geen stress beleef. Dat kan ik van twee andere groepen waarin ik als vrijwilliger actief ben niet zeggen, haha. Ik denk dat ik mijn werk bij het Van Eesteren Museum nog lang zal volhouden.’

 

—

 

Word ook vrijwilliger bij het Van Eesteren Museum
Lijkt het u leuk om anderen te informeren over Amsterdam Nieuw-West? Over licht, lucht en ruimte en de waarde van de Amsterdamse Tuinsteden, toen, nu én in de toekomst? Of over het dagelijkse leven in de wederopbouwperiode? Om onze bezoekers en gasten te ontvangen en te helpen bij onze tentoonstellingen, lezingen, rondleidingen, debatten, educatieprojecten en andere activiteiten? Word dan ook vrijwilliger bij het Van Eesteren Museum. Wij kunnen uw hulp goed gebruiken!

Check hier onze website voor alle vacatures en meld u aan.