De Braziliaanse architect João Batista Vilanova Artigas (1915-1985) speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van de Braziliaanse architectuur. In 1961 startte de bouw van wat wordt gezien als het meesterwerk uit zijn carrière: het gebouw van de faculteit Bouwkunde van de Universiteit van São Paulo. Artigas ontwierp dit als ‘een gebouw zonder deuren’, een school voor iedereen.

‍

Militair regime

Hij kon echter slechts korte tijd genieten van het faculteitsgebouw. In 1968 schortte het Braziliaanse militaire regime de burgerrechten op van Brazilianen die lid waren van de communistische partij. Artigas, overtuigd lid van de partij, werd gedwongen om te vluchten naar Uruguay om daar in ballingschap verder te leven. Een jaar later keerde hij in het geheim terug naar Brazilië en leefde hij clandestien in het huis van vrienden. Toen het strenge militaire regime begin jaren 80 van de vorige eeuw afzwakte, mocht hij weer vrij bewegen en werken.

‍

Speelgoed voor zijn kleinkinderen

De intense periode van vluchten en onderduiken had een groot effect op Artigas. Hij was moe en wilde vooral tijd besteden aan zijn familie. Vanaf dat moment ging hij alleen nog maar speelgoed maken voor én met zijn kleinkinderen Pedro en Manuela. Samen bouwden ze prachtige miniatuurboten en vliegtuigen, eigen muziekinstrumenten en ze tekenden kleurrijke dieren. Artigas koesterde in zijn architectuur en speelgoed eenzelfde verlangen: het scheppen van een betere wereld, een wereld van plezier en kleur. Een open wereld voor iedereen.