Rosa Grena Kliass was een pionier van de Braziliaanse landschapsarchitectuur en heeft deze discipline nieuw leven ingeblazen. Kliass studeerde in 1955 af aan de faculteit voor architectuur en stedenbouw van de universiteit van São Paulo en richtte al snel in 1958 haar eigen bureau op.

‍

De ontwerpen van Kliass worden gekenmerkt door een diep begrip van de lokale context, waarbij inheemse vegetatie wordt gecombineerd met praktische stedelijke infrastructuur. Tot haar bekendste werken behoren de revitalisering van de Anhangabaú-vallei en de inrichting van de internationale luchthavens van Brasília en Belém. Een van haar meest opmerkelijke projecten is het Parque da Juventude in São Paulo, op het terrein van de voormalige gevangenis van Carandiru, ooit de grootste gevangenis in Latijns-Amerika en berucht vanwege de zware omstandigheden en het bloedbad in Carandiru in 1992. Het park is een prachtig voorbeeld van stedelijke herontwikkeling en transformatie van een plek met een beladen geschiedenis in een bruisend centrum voor sociale betrokkenheid, recreatie en culturele activiteiten, en is voorzien van duurzaam waterbeheer en inheemse planten. Het is een baken van stadsvernieuwing geworden en laat zien hoe landschapsarchitectuur de stedelijke omgeving kan transformeren en helen.

‍

Naast het ontwerpen heeft Kliass haar expertise ook gedeeld met verschillende overheidsinstellingen, waaronder het Ministerie van Economie en Planning van São Paulo, het Ministerie van Water en Elektriciteit, de Gemeente São José dos Campos en het Metropolitan Housing Agency. Haar werk is diep geworteld in de bottom-up benadering waarbij ze prioriteit gaf aan de behoeften van lokale gemeenschappen. Door bewoners actief te betrekken, zorgde ze ervoor dat haar projecten hun collectieve aspiraties weerspiegelden. 

‍

Haar nalatenschap werd erkend in 2019, toen ze als eerste vrouw de prestigieuze Colar de Ouro ontving van het Instituut van Architecten van Brazilië.