‍

Ook deze maand staat er een zielsverwant van Jakoba Mulder in de spotlights, dit keer de Amerikaanse Beverly Willis, niet alleen een bijzonder goede architect maar ook iemand die zich middels haar eigen foundation inzette om de architectuurwereld te veranderen ten positieve voor vrouwen. 

‍

Willis werd geboren in 1928 in Tulsa, Oklahoma en studeerde beeldende kunst aan de  Universiteit van Hawaï. Na haar studie ging ze aan het werk voor kunstenaar Jean Charlot, en in zijn studio maakte ze kennis met de organische verbindingen tussen kunst en natuur, waarbij ze vooral geïnteresseerd was in de vormen en geometrie van planten en bloemen. De kiem voor haar latere werk werd hier gelegd en haar fascinatie tussen architectuur en natuur zou haar hele carrière blijven. 

‍

In de jaren vijftig begon Willis steeds meer opdrachten voor haar kunst te krijgen, zoals de in zand gegoten muurschildering panelen voor de Shell Bar in het Hilton Hotel op Hawaï. De opdrachtgever was zo blij met haar werk dat ze ook de kans kreeg om de bar zelf te ontwerpen, haar eerste architectonische ontwerp. Dat beviel goed en vanaf dat moment ging Willis zich op architectuur en stedenbouw richten. Zo ging ze aan de slag om een groot aantal woningen in Californië te ontwerpen maar ook werd ze steeds vaker gevraagd om complete stadsdelen te ontwerpen. 

‍

In California ontwierp ze begin jaren 80 haar bekendste gebouw, het San Francisco Ballet Building. Hierin is duidelijk haar idee terug te vinden dat design en natuur sterk met elkaar verbonden zijn maar ook dat architectuur menselijk gedrag kan beïnvloeden. Het gebouw was zo’n doorslaand succes dat het zou dienen als prototype voor nieuwe balletscholen door heel Amerika.

In al haar gebouwen stond de relatie tussen ontwerp, natuur en de juiste proporties centraal staan. Het is niet zo vreemd dat ze in de jaren 90 steeds meer zorgen ging maken over het milieu en ging richten op duurzaam ontwerp. Ze ging als één van de eerste Amerikaanse architecten aan de slag met het concept van adaptief hergebruik van gebouwen. Ook richtte ze in 1995 het Architecture Research Institute op, een denktank om stedelijk beleid te ontwikkelen en te bepleiten voor meer samenwerkingen tussen academici, overheid, bedrijven en het publiek. 

‍

Haar laatste onderneming van Willis was de oprichting van de Beverly Willis Architecture Foundation, die zich nog steeds inzet voor meer erkenning van vrouwen in de bouwsector en een meer rechtvaardige bouwcultuur. “Ik heb de foundation opgericht om ervoor te vechten dat vrouwen in de architectuur dezelfde kansen hebben als mannen om hun dromen te verwezenlijken en herinnerd te worden.” Ze overleed op 1 oktober 2023 aan de gevolgen van Parkinson op de respectabele leeftijd van 95 jaar. Haar stichting zet haar tomeloze activisme door. 

‍