Al-Ibrashy is een Egyptische architect en expert op het gebied van monumenten. Ze staat bekend om haar werk voor het behoud van de historische gebouwen en het culturele erfgoed van Caïro.

‍

Al-Ibrashy werd in 1970 in Caïro geboren. Ze studeerde bouwkunde aan de Ain Shams Universiteit in Caïro en behaalde daarna een master in de geschiedenis van islamitische kunst, architectuur en archeologie aan de School of Oriental and African Studies (SOAS) van de Universiteit van Londen. Ze behaalde ook een doctoraat in archeologie aan dezelfde instelling, met als onderwerp “De zuidelijke begraafplaats van Caïro van de 14e eeuw tot nu: een stadsgeschiedenis van een levende begraafplaats”. Dit thema vormde vervolgens de basis van haar latere carrière.

‍

Ze werkte als architect en richtte de non-profit Megawra Initiative for Sustainable Rehabilitation (MISR) op, gewijd aan het duurzaam behoud van erfgoedsites in Egypte. Een van haar meest opmerkelijke projecten is de rehabilitatie van de wijk Al-Khalifa, een historische wijk in Caïro, waar ze monumenten restaureerde en tegelijkertijd de leefomstandigheden van de bewoners verbeterde. Met haar werk wist ze gemarginaliseerde gemeenschappen in het historische centrum van Caïro te helpen met het verstevigen van hun positie. Inmiddels is ze actief als docent Architectuur aan de Amerikaanse Universiteit in Caïro en de Universiteit van Caïro, en is ze hoogleraar Praktijk in Islamitische Architectuur aan SOAS.

‍

Door haar uitgebreide onderzoek en het werken aan gemeenschapsprojecten realiseerde Al-Ibrashy zich dat het grootste probleem met erfgoed in Egypte is dat mensen niet de middelen of de financiële mogelijkheden hebben om het te waarderen. In plaats van het als een hulpbron te zien, zien de lokale bewoners erfgoed als een last. Ze noemt dit een “haat-liefde verhouding”. Door mensen bewust te maken van het belang van erfgoed en ze de middelen te geven om het als een bron te zien, voelden ze meer betrokkenheid. Wanneer gemeenschappen hun erfgoed actief bewaren, er verantwoordelijk voor voelen en verzorgen, worden ze respectvoller en dankbaarder voor hun geschiedenis. 

‍

Al-Ibrashy’s werk heeft geholpen om een belangrijk tegengeluid te creëren voor de focus van de huidige regering op stadsuitbreiding, sloop en vernieuwing. Dit heeft de gemeenschappen een nieuw gevoel van hoop en trots gegeven, waarbij ze inspiratie uit het verleden halen om een betere toekomst op te bouwen. Zowel in haar praktijk als in haar onderwijs gelooft ze in het belang van de interdisciplinariteit van erfgoedbehoud. Ze stelt dat architectuur rekening moet houden met geschiedenis, sociale ontwikkeling en duurzaamheid, en dat al deze disciplines op hetzelfde niet-hiërarchische niveau moeten staan. Traditionele ambachten worden ook beschouwd als cruciaal onderdeel van het erfgoed en zouden meer betrokken moeten worden bij de conservatie.

‍

Naast talrijke publicaties won  Al-Ibrashy de Prince Claus Impact Award in 2022 en was ze finalist van de Archdaily Diversity in Architecture (DIVIA) Award in 2023. Haar sterke boodschap over het respecteren van de culturele geschiedenis heeft niet alleen het hele Midden-Oosten bereikt, maar is ook over de hele wereld als cruciaal erkend.

‍